Yalan

İnsan ilişkileri, arkadaşlıkların çoğu. Çoğu kendisine fayda sağladığı için arkadaş oluyor ve sürdürüyor. Senin iyiliğini düşünen az. Anne, baba. Gerisi yalan. 

Artık neden sosyal medyayı pek sevmesem de orada var olmak istediğimi anlayabiliyorum galiba. Çünkü sosyalleşmek istiyorum ben de her insan gibi. Biraz bilinmek. Kendimi ifade etmek. Ama pek bir sosyal çevrem yok. Az arkadaşım var, onlar da tek tek. (B-Ş hariç ama onlarla da az görüşüyoruz.) İnsan bir bütüne ait olmak istiyor. Bu insanca bir şey. Bunu en kolay sağlayabileceğin yer de sosyal medya maalesef bu devirde - ve benim özelimde de. Ailem iyi ki var, elhamdülillah. 

Ablam da hariç, çoğu zaman bana çok şey yaptı gerçi. Küçükken gezdirdi. Ama bugün buna daha çok ihtiyacım varken neden adaya giderlerken beni almadığını gerçekten bilmiyorum. O kadar da söyledim dün, beni de götür diye. Bugün beni çağırmayıp bana kargo teslim aldırttı. İnsan biraz utanmaz mı? 

Öte yandan belki de böylece görüyorum işte. Belki de hayırlısı budur. Kimsenin bi b*k olmadığını aslında. Ve daha az ciddiye almam gerektiğini. Geçmişte o kişilere yaptıklarıma (sanki çok bi şey yapmışım gibi) utanmamam gerektiğini. Allah anne-baba'ya çok önem veriyor. Onlar bir yana.

Belki de insanlardan medet ummamam gerektiğini, zamanımı boşa harcamamam gerektiğini Allah böyle öğretiyor. Hayat çok kısa. Yapılacaklar çok. Boş beleş vakit öldürme. Bir işi bitirince diğerine koyul. Kim bilir, belki de böylesi daha hayırlıdır benim için.